Nowe szczęście

Rozdział 5

Długo jeszcze stałam tak w objęciach Zayna. Kręciło mi się w głowie i ledwo mogłam ustać na nogach. Czy to jest właśnie taka miłość, o której czytałam w książkach i oglądałam na kinowych ekranach. Zawsze mi się wydawało to takie puste i bezsensowe. Nie wierzyłam, że można się zakochać od pierwszego wejrzenia. Sądziłam, że miłość to takie przyzwyczajenie po dość długiej przyjaźni, a nie taki nagły wybuch nieposkromionych emocji. Pewnie nie odkleiłabym się od tego mojego kochanego mulata, gdyby nie Kate, która weszła do pokoju zapytać czy nie chcemy czegoś do picia. Jasne, nie jestem aż taka tępa, żeby nie wiedzieć po co tak naprawdę pukała. Wzięłam chłopaka za rękę i poszliśmy na ławkę do ogrodu, bo coś czułam że pod drzwiami pokoju mogą być 2 pary ciekawskich uszu.

- Wiesz Zayn, nie chciałabym psuć tej chwili. Nawet nie wiesz jaka szczęśliwa jestem przy Tobie. Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało. Tylko mam tyle pytań. Muszę się najpierw wszystkiego dowiedzieć. O co chodzi z tym zespołem. Nigdy o was nie słyszałam.

- Wszystko zaczęło się od X-factora. Poszliśmy tam każdy osobno. Wtedy jeszcze się nie znaliśmy. Myśleliśmy, że nie przejdziemy ale jury dało nam szansę. Pod jednym warunkiem – że staniemy się grupą. Odpowiedź była oczywista. No i zaczęła się nasza przygoda. Wspólnie spędzony czas, emocje, próby sprawiły, że coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy. Oni stali się dla mnie jak rodzina, jak bracia. Kocham ich, oddałabym za nich życie. Byli ze mną zawsze, w każdym trudnym momencie . Nie było łatwo. Mieliśmy naprawdę wiele przeszkód. No i jeszcze komentarze jakie to z nas geje. Do tej pory to zostało . Ludzie nie rozumieją, że faceci też mogę być z sobą zżyci. Gdy dziewczyny siadają sobie na kolanach, czy całują się na powitanie to jest wszystko ok., a wystarczy że chłopak pomierzwi grzywkę kumplowi i już jest pedałem. Na początku się z tego śmialiśmy, nawet lekko prowokowaliśmy media, ale nie było to łatwe. Szczególnie trudno było Harremu, wiesz on ma taki mały dystans do siebie. Udaje pewnego siebie twardziela, ale tak naprawdę jest strasznie wrażliwy i łatwo go zranić. No ale wracając do rzeczy. Przeszliśmy do finału. Chyba jak każdy liczyliśmy na zwycięstwo, ale się nie udało. Zajęliśmy trzecie miejsce. Nie wiedzieliśmy co będzie dalej.  Nie chcieliśmy kończyć tego wszystkiego, rozstawać się, ale każdy miał swoje życie. To był jeden z najtrudniejszych momentów. Lecz wtedy jeden z jurorów zaoferował nam kontrakt. Byliśmy w siódmym niebie. I wtedy tak naprawdę wszystko się zaczęło. Ludzi oszaleli na naszym punkcie. Z jednej strony to było wspaniałe, nieziemskie, tak wiele osób nas podziwiało, jeździliśmy na gale, rozmawialiśmy z naszymi idolami, którzy traktowali nas na równi, ale z drugiej… straciliśmy praktycznie całkowicie swoją prywatność. Musimy uciekać przed tłumami, już nie pójdziemy tak spokojnie do kina, czy na kręgle bo wszędzie są fani. Kochamy ich, ale czasem nie mamy siły pstrykać fotek i podpisywać autografów. No i to chyba tyle. – chłopak zakończył swój monolog, podczas którego cały czas mu się z uwagą przysłuchiwałam. To było dla mnie trochę za dużo. Nie wiedziałam co mam o tym myśleć.

- I dlatego mi nie powiedziałeś ? Myślałeś, że zacznę się zachowywać jak one ?

- Nie głuptasie. Po prostu bałem się, że tego nie zaakceptujesz. Że stwierdzisz, że nie warto. Bo nie będzie łatwo. Prasa śledzi każdy mój krok, na plotkarskich portalach piszę najciekawsze bajki świata z nami w roli głównej, wyjeżdżamy na trasy i bardzo często mnie nie ma, mamy koncerty, nagrywamy płytę. Nasz czas jest bardzo ograniczony. No i roi się od dziewczyn, które rzucają w nas stanikami i błagają, żebyśmy się z nimi ożenili. Jesteś gotowa się tego podjąć.

Spojrzałam kolejny raz w te czekoladowe tęczówki i myślę, że pocałunek który złożyłam na jego ustach był wystarczającą odpowiedzią. Siedzieliśmy tak jeszcze z jakąś godzinę rozmawiając o wszystkim i o niczym, po prostu poznając siebie nawzajem. Potem postanowiliśmy pojechać do wspólnego apartamentu chłopaków.

  Dom był wspaniały. Jednopiętrowy, ceglany smukły budynek. Oczywiście cały ogrodzony i z pełnym monitoringiem. Wszystko było świetnie gdyby nie czyhające fanki, które zaczęły nam robić zdjęcia i prawie zrzuciły nas z motoru. Gdy tylko brama się zamknęła Niall wybiegł nas przywitać.

- Ooo jak miło Cię widzieć Klara… Może pokazać Ci nasz ogród, naprawdę mamy śliczny ogród. – Widać było, że chłopak coś kręci i widoczne nie chce mnie wpuścić do domu

-  Może innym razem, chodźmy

Gdy weszłam do domu naprawdę się przestraszyłam. A potem się zaczęłam śmiać. W sumie czego można było się spodziewać po piątce chłopaków mieszkających bez żadnej opieki. Wszędzie walały się ubrania, naczynia, a podłoga była mokra – Hmm… może to przez te pistolety na wodę obok największej kałuży.

- Nie było mnie 3 godziny i co ?! Czy ja muszę siedzieć i was pilnować 24 na dobę ?! Wszystko tu było posprzątane ! Szlag mnie zaraz trafi. Od dzisiaj nie sprzątam ! I nie gotuję ! Przez tydzień. Radźcie sobie sami. Mam dość. Teraz jest tu Klara to ostatni raz tu ogarnę, a wy ją weźcie do ogrodu w tym czasie, jasne ? – nie myślałam, że z Zayna taka upierdliwa gosposia. A miny chłopców było gorsze niż zbitych psów. Musiałam jakoś zareagować.

- Nie przesadzaj Zayn, nie jest aż tak źle. I myślę, że chętnie z chłopcami ci pomożemy. Prawda ? No to może tak: Louis zbiera wszystkie ubrania, brudne do prania, czyste składasz do szaf, Niall twoja jest podłoga, Harry pozbieraj wszystkie inne rzeczy, pochowaj i wytrzyj blaty, Liam przed domem też nie ma idealnego porządku, no a my z Zaynem pójdziemy ogarnąć kuchnię bo tam jest chyba największy syf. Może być ?

- Bardzo dobry pomysł. I patrz nawet nie dyskutują. Masz na nich dobry wpływ. To do roboty chłopcy.

-   Dobrze tato, dobrze mamo – powiedział Lou, uśmiechnął się i poszli do swoich zadań, tak samo jak my.

- I widzisz kolejny dowód na to, że jesteś inna niż wszystkie. Każda jedna by poszła zniesmaczona z resztą do ogrodu, jeśli by nie uciekła. Nie przyszło by jej do głowy żeby pomóc.

- To nie z dobrego serca. Po prostu jestem pedantką. Jak widzę jakikolwiek bałagan to muszę go posprzątać. Takie uzależnienie. A Ty naprawdę tu sprzątasz i gotujesz ? Nie wiedziałam, że z ciebie taka gosposia.

- Tak jakoś wyszło, chłopcy nie są za bardzo obyci z odkurzaczem i garami. Co prawda mamy sprzątaczkę i kucharkę, bo sami byśmy sobie nie poradzili, ale czasem trzeba coś ogarnąć a Marie nie jest  u nas na stałe tylko przychodzi trzy razy w tygodniu. No i tak jakoś wyszło. Mam kolejnego plusa ?

- No masz. Ale myślę, że chłopców jakoś uda się zaangażować. Widziałeś, że poszli bez żadnych dyskusji chętnie ci  pomóc. Może wystarczy poprosić ?

- Co ty. Normalnie to się wykłócają. A najbardziej Louis i Harry. No ale przecież tobie nie będą pokazywali języka ani wyzywali. Chyba muszę cię częściej zapraszać.

Gdy wszystko już lśniło poszliśmy do ogrodu na tyłach domu. Choć słowo ,,ogród” nie jest chyba najodpowiedniejsze. Praktyczne całe podwórko zajmował wielki basen, na około którego stało pięć leżaków i stolik. Nawet się nie zorientowałam kiedy już byłam przewieszona przez ramię Louisa.

- Ooo teraz się na Tobie zemszczę. Nikt bezkarnie nie będzie nosił moich pasków. – dusiłam się ze śmiechu i jednocześnie wołałam na pomoc mojego chłopaka. Zayn, jak na rycerza przystało od razu ruszył mi na ratunek, lecz skończyło się na tym, że cały trójką wpadliśmy do wody z wielkim pluskiem.

- No proszę, proszę. Nasz Zayn pokonał dla Ciebie swój strach przed wodą. Normalnie to leży na leżaku i zapiera się rękami i nogami, żeby tylko nie wejść do basenu. Naprawdę mu zawróciłaś w głowie dziewczyno – śmiał się z nas Liam, który po chwili za sprawą Nialla i Harrego też był cały mokry. Jak nie trudno się domyślić zaczęło się chlapanie, podtapianie i inne tego typu wygłupy, w końcu jednak wylądowaliśmy owinięci w ręczniki na leżakach. Ponieważ byłam cała przemoczona dostałam za dużą bluzę Harrego z racji tego, że był najwyższy i mogło mi to spokojnie posłużyć na sukienkę.

- Ej chłopcy, a skoro jesteście takim znanymi piosenkarzami to zaśpiewajcie mi coś. Nigdy was jeszcze nie słyszałam. To znaczy raz w radiu, ale to nie to samo. – po krótkiej naradzie przybiegł Niall z gitarą i zaczęli śpiewać. Miała ona tytuł ,,One Thing” . Nie zdawałam sobie sprawy, że ich głosy są takie świetne. Myślałam, że to taki tandetny pop dla mas. Zatkało mnie. Siedziałam i wpatrywałam się w nich z otwartą buzią. Gdy już wyszłam z szoku mulat śpiewał słowa refrenu:  So get out, get out, get out of my head and fall into my arms instead  I don't, I don't, don't know what it is but I need that one thing and you've got that one thing, patrząc prosto na mnie. Zrobiłam tak jak zaśpiewał. Podeszlam do niego i wpadłam w jego ramiona. Spojrzałam na zegarek na jego ręce. Wskazówki wskazywały 20.56. Szybko się zerwałam.

- Cholera jasna, Kate mnie zabije. To wszystko przez Ciebie. Przecież ja jestem jeszcze nie spakowana, ba mam lekcje nie odrobione. Muszę lecieć.

- Ale czekaj chwilę, nie denerwuj się tak , odwiozę Cię. – starał się mnie uspokoić mulat.

- Yyy Zayn, ty masz za godzinę wywiad, zapomniałeś ? Powinieneś już tak jechać – przypomniał jak zawsze przytomny Liam.

- Ale ja mogę odwieść Klarę. Żaden problem. – zaoferował się Harry. Nie za bardzo chciałam z nim jechać sama, ale nie miałam wyjścia, jak najszybciej musiałam się znaleźć w domu.

- Dzięki stary – krzyknął Zayn, szybko mnie pocałował i pobiegł na górę się szykować do wyjścia. Tymczasem ja pełna obaw wsiadłam do niebieskiego garbusa razem z przystojnym loczkiem.

-----------------------------------------------------------------

No i piątka nabazgrana. Nie podoba mi się. Jest taka płytka i pospolita. Nie ma praktycznie żadnej akcji a wszystko kręci się wokół chłopaków, a szczególnie naszych zakochańców. Na szczęście mam pomysł na trochę inny wątek, który co prawda będzie tylko poboczny, ale nada temu opowiadaniu trochę większego sensu. Przynajmniej taką mam skromną nadzieję. Uważacie, że powinnam coś namieszać z Hazzą czy zostawić go w spokoju? Sama nie wiem. Piszcie mi w komentarzach co myślicie na ten temat? No właśnie komentarze. Dziękuję, za wszystkie komplementy. Uwielbiam was, wiecie? Jejku jest 01.00, a za równe siedem godzin mam być w jakimś zakonie karmelitanek w ramach rekolekcji. Masakra. I jeszcze standardowo podaję gg – 38787924 i twittera @GabrielleMutz. No to na dzisiaj tyle. Kocham Was <3 Buziaki

Gabrielle ♥